Page 58 - 10_cografya_ogretmenin

56 DOĞAL SİSTEMLER
ˇ Ormanların kıyıdan itibaren başladığı yerlerde ise makilerin kapladığı alan çok azdır.

ˇ Ege’deki makiler, kıyıdan yaklaşık 200 km içerilere kadar yayılmıştır. Dağların kıyıya dik
uzanması, Akdeniz ikliminin iç kesimlere daha çok sokulmasını sağlamaktadır. Bu nedenle
Ege’de makilerin yayılış alanı geniştir.

ˇ Ege’de makiler, ortalama 500-600 m yükseklikte de görülebilir.

Garig

ˇ Akdeniz ve Ege’de makilerin tahrip edildiği yerlerde daha kısa boylu çalılıklar gelişmiş-
tir. Bu tür çalılıklara garig denir. Gariglere Ege’de daha çok İzmir ve Bodrum yöresinde;
Akdeniz’de ise Mut çevresinde rastlanır. Marmara’da makilerin yaygın olduğu yerler, Güney
Marmara kıyılarıdır. Kermez meşesi, lavanta, akçakesme, yasemin, kekik, funda, adaçayı,
laden, geven, katman ardıcı gariglere örnek olarak verilebilir.

Psödomaki YAYINEVİ

ˇ Karadeniz kıyılarında da maki türü çalılıklara rast-
lanır. Kıyıdan itibaren ortalama 200 m yükseklikte
görülebilen bu çalılıkların makilerden farkı, nemcil
bitkiler olmaları ve kışın yapraklarını dökmeleri-
EDİTÖR
dir. Bunlara yalancı maki (psödomaki) denir. Yalancı
makiler, bazı yerlerde akarsu vadileri boyunca iç
kesimlere kadar sokulmuştur. Bu çalı toplulukları
içinde yer alan başlıca bitkiler kızılcık, geyik dikeni,
böğürtlen, yabani erik, yabani elma ve üvezdir.

Ot Toplulukları

Bozkır

ˇ Kısa boylu ağaç ve çalılardan oluşur.
ˇ Kuraklığa dayanıklıdır. Soğuğa karşı dayanıklı değildir.
ˇ Yüzeyleri tüylü ve dikenlidir. Nedeni yaz kuraklığıdır.
ˇ Yağışların yeterli olmadığı yerlerde, otsu ve dikenli bitkilerden oluşan bozkır bitkisi yetişir.
ˇ Orta kuşağın yarı kurak iklim bölgelerinde görülür.
ˇ Seyrek ve cılız ot toplulukları şeklindedir.

ˇ Bozkır bitkileri, ilkbahar yağışlarıyla yeşerir ve arazi yeşil bir görünüm alır. Yaz kuraklığı
döneminde ise bu bitkiler sararır, kurur. Arazi boz bir renk alır. Bu görünümünden dolayı
bu bitki örtüsüne bozkır denilmiştir.
ˇ En fazla yağışı ilkbaharda alır.