Page 11 - 9_edebiyat_ogretmenin
P. 11

EDEBİYATA GİRİŞ                                                            9

                      Sanatsal Türler                         Öğretici Türler

           Öğretici metinlerin aksine insanlarda este-  Öğretici metinler günlük hayatın gerçekle-
           tik bir zevk oluşturmak amacıyla, kurguya   rini,  tarihî  olayları,  felsefi  düşünceleri  ve
           ve hayale dayalı olarak bir konuyu ele alan   bilimsel  gerçekleri  anlatan  metinlerdir.
           metinlere sanatsal metinler denir. Sanatsal   Genellikle kelimelerin ilk anlamlarıyla oluş-
           metinlerin özellikleri şunlardır:       turulduklarından, bu metinler her okuyanda
               ˇ Öğretme  ve  bilgilendirme  değil,  çeşitli   aynı izlenimleri bırakır. Öğretici metinlerin
              duyguları yaşatma amacı güdülür.     başlıca özellikleri şunlardır:
               ˇ Sözcüklerin  yan  ve  mecaz  anlamlarına     ˇ Öğretici türler, gazete ve dergilerin çık-
              ağırlık verilir.                        masıyla yaygınlaşmıştır.
               ˇ Dil sanatsal (şiirsel) işleviyle kullanılır.    ˇ Gerçekler yorumlanmaz, olduğu gibi ak-
               ˇ Estetik ve söyleyiş güzelliği ön plandadır.  tarılır.
                                                       ˇ Dil göndergesel işlevde kullanılır.
               ˇ Üslup kaygısı vardır.            YAYINEVİ
               ˇ Okuyucuya edebî bir zevk verme amacı     ˇ İfadeler oldukça açık, duru ve yalındır.
              güdülür.                                 ˇ Bu metinlerin yazarı, anlatacağı konuyu
                                                      tarafsız bir tutumla yansıtır.
               ˇ Nesnellik  ve  bilimsellik  değil,  öznellik
                      EDİTÖR
              hâkimdir.                                ˇ Duygu ve hayale yer verilmez.
               ˇ Gerçeğin kendisi değil, kurgulanmış biçimi     ˇ Sözcükler  genellikle  gerçek  anlamıyla
                                                      kullanılır.
              anlatılır.
                                                       ˇ Okuyucuya bilgi vermek amaçlanır.


                        DİLİN KULLANIMINDAN DOĞAN TÜRLERİ

              ˇ Yeryüzünde yaşayan diller, belli sayıdaki eski ana dillerin uzun bir tarihî seyir içinde değişik
             kollara ayrılmasından oluşmuştur. Ayrı ayrı diller ve akraba diller arasındaki bu farklılaşma
             yanında, aynı dil içinde birtakım dallanmalar da meydana gelebilmektedir. Bir dilin kendi
             içinde alt kollara ayrılması, o dilin lehçe, şive ve ağızlarını oluşturur. Lehçe, şive ve ağızlar,
             coğrafi ve sosyal etmenler nedeniyle bir dilin ses yapısı, şekil yapısı ve kelime hazinesi
             bakımından zamanla birbirinden az çok ayrılmış olan kollarıdır.

          LEHÇE (DİYALEKT)
              ˇ Bir dilin bilinmeyen, karanlık bir devrinde (metinlerle izlenemeyen dönemlerde) kendisin-
             den ayrılan, çok büyük ses ve şekil farklılıkları gösteren ve farklı bir dil olma yolunu tutan
             kollarına  lehçe  denir.  Lehçe,  dilde  ses  ve  yapı  düzeyinde  büyük  farklılaşmaların  ortaya
             çıkmasıyla  oluşur.  Lehçelerin  oluşmasında  coğrafi  ve  kültürel  etmenlerin  rolü  büyüktür.
             Türk dilinin Çuvaşça ve Yakutça olmak üzere iki lehçesi vardır.
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16