Page 71 - 9_edebiyat_ogretmenin
P. 71

ŞİİR                                                                       69
                 ˇ  Doğal Epik: Toplumun ortak malı olan, toplumun genelini etkileyen birtakım olaylar so-
                nucunda söylenmiş ve ilk söyleyeni unutulmuş kahramanlık şiirlerine doğal epik denir. Bu
                şiirler sözlü gelenekte varlık göstermiş ve bu gelenek sayesinde nesilden nesile akta-
                rılmıştır.
                 ˇ  Yapay Epik: Bir şairin, toplumu etkileyen önemli bir olayı doğal epiğe benzeterek söy-
                lemesi neticesinde oluşan şiirlerdir. Bu şiirlerin söyleyeni bellidir ve yazılı kültürle ne-
                silden nesile aktarılır.
           F    Köroğlu’yum medhim merde yeğine   F    Durmayın orada, kargı kucakta
                                                  YAYINEVİ
               Koç yiğit değişmez cengi düğüne        Dolansın yiğitler köşe bucakta
               Sere serpe gider düşman önüne          Bir savaş edelim kelle kucakta
               Ölümü karşılar meydan içinde           Şehitler aşkına çalın kılıncı
              ˇ  Pastoral  Şiir:  Doğanın  güzelliğini,  çobanların  yaşantısını,  kır  ve  köy  hayatını  işleyen  şiir
             türüdür. Bu şiir türünde doğaya karşı bir sevgi ve doğal yaşama yönelik bir özenti söz ko-
             nusudur. Pastoral şiir “idil” ve “eglog” olmak üzere iki şekilde karşımıza çıkmaktadır.
                 ˇ  İdil: Kır hayatının güzelliklerini işleyen kısa pastoral şiirlerdir. Bu şiirlerde şairler doğa
                karşısında hissettiklerini yansıtırlar.
                 ˇ  Eglog: Birkaç çobanın kır hayatı, aşk gibi konular üzerinde karşılıklı konuşmaları tarzında
                      EDİTÖR
                yazılan pastoral şiirlerdir. Türk edebiyatında çok fazla eglog örneği yoktur.

           F    Gümüş bir dumanla kapandı her yer   F   Tam otların sarardığı zamanlar
               Yer ve gök bu akşam yayla dumanı       Yere yüzükoyun uzanıyorum
               Sürüler, çimenler, sarı çiçekler       Toprakta bir telaş, bir telaş

               Beyaz kar, yeşil çam yayla dumanı      Karıncalar öteden beri dostum.
              ˇ  Satirik Şiir: Kişisel veya toplumsal yergi içeren şiirlerdir. Halk edebiyatında taşlama, divan
             edebiyatında ise hiciv olarak adlandırılan bu tarz şiirler, günümüzde yergi şiirleri olarak
             isimlendirilir. Bu şiirlerde bir kişi ya da olay iğneleyici sözlerle eleştirilir, tariz sanatından
             çok sık yararlanılır. Satirik şiirlerde çeşitli uyarılar yer aldığı için öğreticilik de söz konu-
             sudur.
           F    Dinleyin dostlar başa geleni      F    Köy sallanır güldüğünde

               Ekmek çama çıktı, tuz firar etti       Cin çarpılır değdiğinde
               Artık siz düşünün geri kalanı          Beleş sofra gördüğünde
               Çoğu bekliyorduk az firar etti         Yumuluyor ölmüş gibi
              ˇ  Didaktik Şiir: Belli bir düşünceyi aşılamak, belli bir konuda öğüt ya da bilgi vermek, ahlaki
             bir ders çıkarmak amacıyla öğretici nitelikte yazılan şiir türüdür. Bu şiirlerde duygu yeri-
             ne düşünce ön plandadır ve bu nedenle de didaktik şiirler akla seslenir.
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76